முகம்

இன்முகம் மட்டும் காட்டி
இனிப்பாய் வார்த்தை பேசி
உள்மனம் மூடி வைத்து
கசப்பை அதிலே தேக்கி
விசமாய் கொட்டித் தீர்க்கும்
மனிதராய் பெயர் சொல்லிடும்
எவர்க்குமே சுயமாய் இங்கே
முகமென்று ஒன்று இல்லை!
முகவரி மட்டும் இங்கே
அழகாய் இருந்து விட்டு
உள்ளுறை வார்த்தை யெல்லாம்
அழுக்காய் போன தென்ன ?
குரங்கு கூட்டம் கூட
வஞ்சனை சிறிதும் இன்றி
வனப்புடன் வாழும் போது
மானிடம் மட்டும் ஏன்
வஞ்சனை தாங்க லாச்சு?
சிந்தனை சிறிதும் இன்றி
செயல்பட திறனும் இன்றி
வஞ்சனை ஒன்றை தவிர
மானிடம் வேறறிந்த தில்லை!
வஞ்சனை கொண்ட வர்க்கு
மோதிட எண்ணம் தோன்ற
நேரிடையாய் மோதிக் கொள்ள
சுயமாய் முகமொன்று இல்லை!
சீறிச்சினந்து கொள்ள இவர்
பாம்புமுகம் படைத்தா ரில்லை!
பதுங்கி பாய்ந்து தாக்க
புலிமுகம் கொண்டா ரில்லை!
நிழலாய் கொண்ட முகங்கள்
நிதர்சனமாய் ஆவ தில்லை!
இதனை புரிந்து விடின்
மனிதரில் மிருகம் இல்லை